GÜNEŞ

Yine seni düşünüyorum; beynimden silip atmaya çalıştığım hayalin,davetsiz misafirim,yine yüreğimin boş köşesinde ve yine acıları beraberinde.


Dedim ya sadece seni düşünüyorum;


Gözlerini kapatmış bütün masumiyetiyle uyuyorsun,yatakta cırıp cıplak,bütün insanlardan,bütün kötülüklerden uzaksın.Böyleylen öyle masumsun ki sen uyurken neredeyse hiç uyumamanı dileyecem Allahtan....


Zifiri karanlık odanın içinde bir sen varsın ay gibi parlayan,etrafına ışık saçan....
Böyle zamanlarda her şey güzel,her şey doğal.


Böyle zamanlarda doğıyor Güneş yüreğimin en ücra köşelerine ve ben böyle zamanlarda sana yaşıyorum sen farkında olmadan.


Korkutuyor beni uyanma ihtimalin,göz kapaklarını aralayıp o,yalan dünyaya bakman korkutuyor beni...


Korkutuyor değişeceksin,bu yalan nehire kapılıp senden gideceksin...O güzel gözlerini,görme arzusu kol gezerken damarlarımda,yine de istemiyorum uyanmanı.


İstemiyorum sahte,vasat duygulara kapılmanı...


Söylüyorum işte;
Zaman zaman değil her zaman düşünüyorum seni.


Bir denizin dalgaları sen,kumsalı benim sanki.Değişiyorsun günden güne; bazen çoşkulu,bazen acımasız,bazen masumane.Ben olduğum yerdeyim,olmam gereken yerde,senin yanı başındayım.


Hep yanında hep senden uzaktayım...Bana her vuruşunda bir parçamı alıp götürüyorsun uzaklara,başka hayatlara.


Bana her yaklaşmanda ben biraz daha uzaklaşıyorum senden,istemiyerek.Alıp götürdüğün parçam benden beni tüketiyor.Tarif edemiyeceğim bir güç yaptırıyor bunları bana....


Kurtuldum derken acı çekmekten,acıları özlüyorum.Sevdanın açtığı yaralar henüz tükenmemişken ben yenilerini açıyorum,ilerde lazım olacakmışcasına.


Bütün bunları bana yaptıran;Sen misin yoksa ben miyim?
Halen anlayabilmiş değilim.


Beynimde mi yaşıyosun yoksa yüreğimde mi henüz bulamadım....Ama bir şeyden çok eminim seni çok seviyorum.